Vertrouwen Stil besef stroomt in mij, U zult me nooit verlaten wat er ook gebeuren zal, ik kan altijd met U praten Stilte van vervlogen tijd, ik mag opnieuw beginnen. Nooit raak ik ooit Uw liefde kwijt, steeds bent U diep van binnen. Wat er ook te gebeuren staat, ik laat mij lijdzaam leiden, opdat … Lees verder
helemaal jij Ik zie de donkere en de lichte kant de tekortkomingen en de kwaliteiten van jou, dat is waarom ik zo onvoorwaardelijk van je hou. ~~~~ Haardvuur Ik ontwaar de stilte in mij, wil het eeuwig laten duren, voel me onbevangen en vrij, wil eindeloos in de vlammen blijven turen. … Lees verder
Lentekriebels Licht en lucht en liefde geven, geuren, kleuren, levenskracht, beleving, passie, zeer gedreven, er wordt veel van je verwacht. leven werken, werken leven, in je kriebelt lente zacht, rol in mens verweven er wordt liefdevol aan je gedacht. Eef Lamers 6.4.2014
Verbonden Ik was er bij het eerste licht, bij de eerste lach op je gezicht, de eerste kreetjes die je slaakte, en de eerste pasjes die je maakte. Ik ben er nu als je struikelt en je valt, als je tegen zelfgemaakte muren knalt, als je je tranen stromen laat, als je in je slaap … Lees verder
Verandering De duisternis in hoofd en hart laat zich moeilijk echt verdrijven het leidt tot bitterheid en smart en lijkt voor altijd daar te blijven. We gaan strijdend door het leven zonder ons te realiseren, dat verlossing ligt in geven en niet in meer begeren. Verlicht het hart, verlicht het hoofd laat vreugde in je … Lees verder
Redding Engelen zingen, als ik jou zie staan hoe is het mogelijk dat ik je ooit liet gaan. Het hart roert zich, in jouw gouden licht mijn hart bloeit op in jouw aangezicht. Ik was verblind, ik kon je glans werkelijk niet zien misschien omdat ik steeds maar dacht, dat ik dit niet verdien. Hoe … Lees verder
Groei Het bos is verstild, in nevels gehuld Ze wacht op de lente met englen geduld. Bomen gelaten, oneindig verstild, geurige bodem, geen blad dat nog trilt. geen verleden, geen toekomst geen idee van een tijd, slechts verstilling en overgave, nergens is strijd. De natuur laat gebeuren, wacht haar kans af en weet dat de … Lees verder
Weemoed De nevel druk zwaar op het doorweekte land, wilgen wenen zwaar aan de modderige waterkant. hun takken lusteloos, bewogen door ‘t water geen morgen ,geen gisteren, geen later. de rimpels, de stroom, gelaten, verveeld terwijl aan de slootkant een kind rustig speelt. Het ziet niet de treurnis van het winterse land, de boer vol … Lees verder
Overgave Ver van de verzonken stad, van al het bruisend leven sta ik aan de waterkant, door kou wat licht te beven. Rillingen trekken over mijn huid, mijn verlangend hart verzucht Mijn ziel strekt weid haar vleugels uit, en lost op in de heldre lucht. Ik zweef tussen sterren tussen zon en de maan, laat … Lees verder
Hunkering Je koele blik straalt op mij neer, kan er nauwelijks aan ontkomen ik kijk naar boven, telkens weer, terwijl mijn gedachtes van je dromen. Je straalt je koele licht over ’t verstilde land je aanblik weerspiegelt, aan waterkant. Toch ben je slechts de weerschijn van, iets groters in het leven Je kunt alleen ’t … Lees verder