Goddelijke interventie
kerstnacht, een warme bijna lenteachtige avond. Gevoel van gelukzaligheid doorstroomd mijn zijn.
God aanwezig hier en nu. Het ik lost op, niets is er nog alleen maar zijn. De ademhaling verloopt geheel vanzelf ik ben me bewust. Ideeën over IK verdwijnen, lossen compleet op. er is alleen maar zijn, alleen maar aanwezigheid. Klanken vloeien, gevoelens drijven, Niets is nodig, niets echt interessant, jij verglijdt in mij en ik in jou. Ik ben in God en God is in mij. Geen verschil, geen grenzen, ik drijf, ik vloei. Wat kan er nu nog toe doen? Warmte doorstroomt het lijf, oneindig, helend en vervuld.
De maan schijnt met bleke stralen door het wolkendek, net als mijn Ik schijnt door het licht van Uw aanwezigheid. Zou er werkelijk een ik kunnen zijn? Is er werkelijk zoiets als morgen?
Laat het licht van Kerst, van het Kerstkind werkelijk ruimte voor iets anders als intens en onvoorwaardelijk gelukkig zijn?
Mijn God wat verlang ik naar verbinding met anderen en vooral naar verbinding met U.
U doorstroomt mijn wezen en mijn zijn. Ik ben me wel bewust van een deel dat zich IK noemt, maar ook van de sturende kracht die mij richt en die mij leidt.
Is er buiten dit nog wel een bestaan? Is er buiten dit überhaupt wel een aanwezigheid? Kan ik, wil ik, moet ik, of …of is er geen ik. Is ik slechts de illusie van het denken. Is ik slechts de illusie van het voelen. Hoef ik niets, kan ik niets, wil ik niets is er alleen maar gewaarzijn?
Ik denk dat ik iets wil, ik denk dat ik iets moet? ik denk dat ik ergens aan moet voldoen, maar is er tussen al dit persoonlijk streven, tussen al dit persoonblijk verlangen en willen wel ruimte voor iets dat persoonlijk is??
Ben ik niet slecht het verlengstuk van U? U, die mij in het leven riep? U, die van af mijn vroegste herinnering bij me bent? U, die me steeds weer stuurt, begeleidt?
Ik laat het helemaal gaan. Ik weet dat ik er niet ben. Ik verlang naar de eenheid met U. Waarom zou ik nog streven, me vermoeien, iets willen. Niets dat er werkelijk toe doet. slechts Uw wil, Uw leiding, Uw plan breng ik ten uitvoer. U mijn vriend, mijn geliefde, U bent diep in mij, verborgen, zacht doch krachtig aanwezig. Ik ben niets, ik wil niets slechts zweven in het al, zweven en drijven in Uw liefdevolle aanwezigheid.
Wat zou ik moeten, ik is slechts een illusie, ik ben een instrument in Uw handen, een instrument in het grootse goddelijke plan.
Lijden bestaat alleen als ik geloof in een IK, als ik geloof in het denken in oordelen en veroordelen.
Het bestaat alleen als ik het denken volg.
Denken het prachtige instrument dat alleen maar kan vergelijken, maar dat op geen enkele manier Uw grootsheid kan doorzien.
Ik voel me nederig, voldaan, geheeld, wetend dat U mij ziet en mij oneindig lief hebt. Niet om wat ik deed of doe, maar gewoon omdat ik, ik ben. Een instrument in Uw handen. U laat mij nooit alleen, U doorziet en vergeeft mijn zwakte. In U en door U ben ik en weet ik mij gezien en geheeld.
Ik leef en doorleef dit leven met hart en ziel, wetend dat ik slechts U dien, slechts een deel ben van het spel dat wij hier op aarde spelen.
Eef Lamers 25.12.2012