Nachtschaduw
Wind speelt met berkenblad, een intens teder strelen
Schaduw en licht zijn tikkertje aan het spelen
Koelte laat zich voelen na de hete adem van de dag
een windzucht als een klaterlach
geluiden verstommen het water wordt strak
de maan ziet zichzelf in het wateroppervlak.
Grassen gaan geuren, een krekel die zingt
In het zwart is er d’eerste ster die blinkt
Gedachtes verstillen één blik, één gebaar
zonder te spreken, we begrijpen elkaar.
Eef 7.8.2012