twijfel
Er glijdt een slang door ’t hoge gras
het houdt met mijn gevoelens gelijke pas.
Als ik maar eventjes blijf staan,
dreigt hij achterbaks toe te slaan.
Ik probeer het te vermijden maar waar ik ook maar ga
het kruipt met laffe slinksheid, mij telkens achterna.
Ik kan er niet aan ontkomen, hoe hard ik ook probeer,
overal steekt het zijn kop op en zijn gespleten tong gaat heen en neer.
Ik wil de werkelijkheid ontkennen, omdat die mij angst aanjaagt
moet mezelf nu echt gaan zoeken, omdat twijfel aan me knaagt
Ik wil me niet laten verrassen en verslaan kan ik het niet
het steekt telkens weer de kop op, dat gevoel van stil verdriet.
wanhopig, wil ik schuilen, waar echt geen schuilplaats is
zal open moeten erkennen, dat ik je vreeslijk mis.
Maar als alles lijkt verloren en controle heeft afgedaan
mag ik elke vorm van controle, voor altijd laten gaan.
Op dat moment verschijnt Uw licht, helder op mijn pad
Hoe heb ik kunnen denken, dat U mij ooit vergat.
In overgave ligt de gratie van het alles doorschijnend licht
Alle verdriet en angst en twijfel smelt, met één blik op Uw gezicht.
Eef Lamers 24.2.2013