Jezelf zijn
Als er toch één ding in het leven ingewikkeld is, is het wel jezelf zijn.
Wat is dit zelf eigenlijk?
Zijn dat je gedachtes, je herinnering, je gewoontes, je aangeleerde geneigdheden??
Is het mogelijk niet jezelf te zijn? En als het antwoord ja is, wie ben je dan?
Als je jezelf kan en mag zijn, wie ben je dan? Is dat veilig of bekend? Voel je je dan bemind en gezien??
Hoe werkt dat, wie ben je eigenlijk? Ik heb in mijn leven fouten gemaakt, ben ik nu slecht, ben ik een slecht mens? Kan ik nooit meer iets goeds doen??
Een mens is volgens mij alles tegelijk, een slecht mens kan á la minuut veranderen in een heilige of andersom. Iedereen is in staat een positieve invloed op de wereld te hebben of een negatieve.
Wanneer ben je dan goed en wanneer ben je dan slecht. Wat voor de ene mens positief is dat legt de ander negatief uit. De moeilijkheid is dat het allemaal gedachteconcepten zijn. Goed en fout bevinden zich alleen in de wereld van het denken.
Interessant is de vraag wie handelt, wie denkt. Wie is het eigenlijk die denkt? Denk ik? Waar is die ik dan. Kan ik die aanwijzen? Is ik een constante?
Ik is voortdurend onderhevig aan verandering. Het zij door nieuwe ervaringen, nieuwe omstandigheden, nieuwe vrienden c.q. vriendinnen. Kun je de ik waar je het steeds over hebt aanwijzen, is die ergens te lokaliseren of bestaat die slechts enkel en alleen in het denken?
Waarom zijn we zo geïnteresseerd in die tijdelijke ik vorm. Waarom willen we zo graag erkenning voor die tijdelijke steeds veranderende vorm? Is het steeds aanwezige onveranderlijke ZELF niet veel interessanter? Wat heeft die ik vorm aangenomen, wat identificeert zich met denken voelen en lichaam? Ben jij niet de onmetelijke ruimte waar alles zich in afspeelt?
Als je stil wordt, kun je dan ervaren dat elk geluid elke gedachte elke sensatie zich afspeelt in de ruimte die jij bent. Jij, die ruimte is oneindig onbegrensd, onsterfelijk ongeboren. Deze ruimte is er altijd geweest en zal er altijd zijn. De ikvorm wordt slecht in deze ruimte geprojecteerd. We gaan geloven in een eigen leven, een eigen bestaan van deze ikvorm. Een vorm die afhankelijk is van denken en herinneringen. Ik is een verhaal waarvan ik zeg dat ik dat ben.
Wees je ZELF, wees steeds de ruimte waar alles in ontstaat, waar in alles verschijnt. Totaal onaangetast zonder oordeel of veroordeling. Ieder fenomeen verschijnt in de ruimte die jij bent en dat is prima. Die ruimte is als het doek in de bioscoop. Er kunnen allerlei fraaie of minder fraaie beelden op vertoont worden, het doek blijft steeds hetzelfde en wordt op geen enkele wijze beïnvloed door het vertoonde beeld.
Wees dus steeds jezelf, wees de ruimte die jij bent en weet dat niets in onze fysieke wereld je werkelijke ZELF kan aantasten, belasten of veranderen. Jij bent steeds aanwezig steeds vredig en totaal gelukkig. Het is je natuurlijke staat. Het is dat wat je ten diepste bent.
Welke vorm je ik ook mag aannemen, met welke vorm het zich ook identificeert, kijk ernaar als een moeder naar haar kind. Je ontdekt het leven, je ontdekt wat het is om mens te zijn. Fouten maken en op gezette tijden struikelen hoort bij het leerproces. Bekijk je kleine ik steeds vanuit deze liefde en geniet. Geniet van de menselijke ervaring die je hebt. Je hoeft nergens aan te voldoen, je bent perfect zoals jij bent.
Ontdek en geniet want je bent wonderschoon.
Eef Lamers 17.8.2012