Jij bent altijd perfect
Wat is dat toch, dat we voortdurend een strijd in ons zelf ervaren. een strijd tussen dat wat is en dat wat volgens onszelf en onze maatschappij zou moeten zijn.
Nooit tevreden, steeds op zoek, steeds het verlangen erkent te worden door de mensen om ons heen en onze minder directe omgeving.
Doe ik het wel goed? Voldoe ik wel? Wat zou ik moeten doen cq. laten om meer gewaardeerd te worden? Allemaal vragen waar we in meer of mindere mate steeds weer tegen aan lopen.
Waarom ben ik nooit genoeg? Waarom voldoe ik niet? Waar moet ik trouwens aan voldoen?
Steeds nieuwe mensen, nieuwe situaties en nieuwe ontmoetingen waar je je steeds weer opnieuw probeert af te stemmen. Af te stemmen waarop eigenlijk. Op de wensen en verlangens van anderen? Op eigen ideeën van welbevinden, goed genoeg zijn?
De mens is als geen ander levend wezen op deze planeet bezig met het beeld wat anderen van hem hebben. We proberen steeds in te schatten te voorvoelen wat anderen van ons willen . Wat anderen van ons nodig hebben. Dit is een bezigheid die ertoe leidt dat we steeds meer af raken van ons zelf. Dat we steeds meer aangeleerde gewoontes en gedragingen krijgen die, naar wij hopen de goedkeuring van anderen kunnen wegdragen.
Dodelijk vermoeiend, en weinig bevredigend. Het maakt je onzeker, geeft je een gevoel van nooit goed genoeg zijn. Je moet of wilt je steeds aanpassen.
Is het wellicht daarom dat we het zo moeilijk vinden om nieuwe mensen te ontmoeten, nieuwe contacten aan te gaan? Blijven we daarom maar steeds in een voor ons bekend cirkeltje ronddraaien? Steeds dezelfde “vrienden”steeds dat zelfde vakantieadres.
Wat zou het toch heerlijk zijn als we gewoon dat wat zich aandient in het leven zouden kunnen ervaren en waarderen. Gewoon wetend, dat wat we doen, hoe we ons ook voelen of gedragen dat dat goed genoeg is.
En dat is in feite ook zoals het is. Alle afwegingen, alle oordelen en veroordelingen spelen zich in ons eigen systeem af. Het speelt zich gewoon allemaal af in onze eigen binnenwereld. Een binnenwereld gevormd door indrukken en overtuigingen uit het verleden. We vergelijken voortdurend wat er is met hoe het in onze beeldvorming, of in de beeldvorming van anderen of de maatschappij zou behoren te zijn.
Onze drijfveer daarbij is pijn en genot. We streven datgene na waar we in het verleden een gevoel van genot hebben ervaren en proberen te vermijden wat in een grijs verleden ons pijn of angst heeft opgeleverd. Het leven wordt niet meer ervaren als bijzonder en wonderschoon maar wordt meer gezien in het licht van kansen en bedreigingen. Zo gaat zeer veel van wat zich aandient in ons leven verloren. We zien niet wat er is maar bekijken alles door de bril van het verleden.
Kinderen zien alles nieuw, alles is spannend, avontuurlijk en boeiend.
Naarmate je ouder wordt krijg je steeds meer een beeld, een idee hoe de wereld, de mensen zouden moeten zijn. Je wilt herbeleven in plaats van leven. Steeds opnieuw, hopend dat de herhalende ervaring net zo mooi en spannend zal zijn als dat de originele ervaring was.
Helaas is dat zelden tot nooit het geval. Je lichaam is allang niet meer het sensatiekanon dat het was en de herhaalde ervaring verlies de scherpte en de diepgang van de oorspronkelijke.
Stop met herhalen, zie elke gebeurtenis en elke ontmoeting als nieuw. Een nieuwe kans om de prachtige wereld waarin we leven te ontdekken en te beleven en daarmee jouw eigen prachtige natuur en oorsprong te herinneren en te vieren.
Jij bent een belangrijk en wonderschoon deel van de schepping. Jij ben t gezien de omstandigheden waarin je leeft perfect. Het leven past zich altijd perfect aan aan de omstandigheden. Er is geen goed beter best, er is alleen maar dat wat er nu is, onder de huidige gegeven omstandigheden. Jij bent een deel van die natuur. Dus jij bent een perfecte aanpassing aan die omstandigheden. Jij bent perfect zoals je bent. Je hoeft nergens aan te voldoen, geen moeten of mogen, alleen maar zijn.
Eef Lamers 13 december 2013