de waarnemer
Ergens in de diepste krochten, de diepste krochten van mijn geest
kijken ogen heel ontspannen, ogen die er altijd zijn geweest.
Hij/zij ziet zonder waarderen, ziet zonder dat een oordeel wordt geveld,
Ziet elke gebeurtenis, zonder dat winst of verlies worden geteld.
Wat zijn toch die ogen, wie ziet elke gebeurtenis, hoort elk verhaal,
het is de bron van heel de schepping die leeft in ons allemaal.
Hij/zij waardeert al ons streven, vergeeft ons elke fout
omdat wij zijn schepping zijn en hij oneindig van ons houdt.
Eef Lamers 7.12.2013