Wat ben je mooi!!
wat is dat toch, steeds opnieuw ben je bewust van een ik vorm.
Maar wat is dat dan. Ik waar komt die opeens zo plotseling vandaan. Is die vorm er altijd al geweest? Wat kan ik over ik vertellen. Niet veel meer dan dat ik ervaringen heeft gehad, en herinneringen heeft gehad. Die herinneringen zijn in meerdere of mindere mate opnieuw in het bewustzijn te roepen en geven dan weer een lichamelijke en emotionele ervaring alsof het allemaal op dit moment aan de orde is.
Je brengt de herinneringen terug in je bewustzijnsveld met alle drama en emotie van die eerste keer gecombineerd met alles wat je er in de loop van de tijd aan toe hebt gedicht.
Er is van alles bijgekomen en je laat ook van alles weg om je kwetsbare beeld van ik niet te verstoren.
Je hebt een beeld van wie je bent of wie je zou willen zijn en alle beelden die daar niet inpassen, alle zaken uit het verleden die niet meer in dat beeld passen, stel je bij of pas je aan.
Vaders hebben vroeger altijd veel beter gesport, zo vertellen zij, dan in werkelijkheid is. We waren braver beter voorkomender dan in werkelijkheid. We passen het beeld makkelijk aan aan de huidige behoefte. Dat geldt ook voor het beeld van ouders broers zussen of partners.
Dat wat het ik nodig heeft roept het op en past het aan. Je herinneringen worden daarmee een rijke bron van ideaalbeelden.
Waarom heeft die ik dat eigenlijk nodig. Wat ligt daaraan ten grondslag. Ik is nooit dat wat het is. het moet altijd worden opgepoetst om te voldoen aan het ideaalbeeld dat jij er zelf van hebt geschapen. Een ideaalbeeld voor jezelf maar meestal om te voldoen aan de beelden die anderen van je hebben.
Jij bent beter mooier groter slimmer etc. en dat allemaal om bij anderen beter over te komen. Anderen moeten vooral niet het beeld hebben van wie jij werkelijk bent. Dit kan overigens helemaal niet, omdat anderen altijd alleen maar een karikatuur van jou in hun hoofd hebben. Zij hebben slechts een beeld in hun hoofd van wie zij denken dat jij bent of wie jij zou moeten zijn.
Toch ben je voortdurend bezig met dat beeld. Hoe denkt men over mij, wie denken ze dat ik ben, op welke manier ben ik goed genoeg voor die ander.Vreemd eigenlijk dat we meer geïnteresseerd zijn in het beeld dat anderen van ons hebben als dat we willen dat ze zien wie en wat we werkelijk zijn.
We willen wel echt gezien worden, maar dan zonder de kanten of eigenschappen die we zelf als negatief ervaren of waarvan de omgeving vindt dat ze negatief zijn.
Je bent dus eigenlijk alleen maar bezig met het najagen van een illusie een waanbeeld van wie je zou moeten zijn. Wat zou het toch een geweldige bevrijding kunnen zijn als je gewoon mocht zijn wie je bent, nu op dit moment met al je gebreken en tekortkomingen.
Je bent een ziel in een menselijke ervaring die uitprobeert wat het is om mens te zijn.
Je probeert dingen uit en daardoor is er op de uitvoering soms best wel iets aan te merken.
Niets gaat perfect die eerste keer. Je doet je best maar het lijf is er nog niet aan gewend of je hersenen zijn er nog niet klaar voor.Als je nu maar gewoon als een bezetene 8 uur per dag probeert op een perfecte manier tegen een balletje te slaan, de rest van je mogelijkheden en kwaliteiten vergetend dan word je wellicht ooit eens zo goed, dat anderen zullen zeggen OOOOH kijk hem eens speciaal zijn!!
Maar ja met het verstrijken van de jaren wordt de motivatie minder of het lijf kan het allemaal niet meer bijbenen en dan ben je opeens niet meer zo speciaal. Je omgeving ziet je dan niet wie je nu bent, welke vorm je nu hebt aangenomen, maar ziet je alleen nog maar als degene die ooit iets gedaan heeft of degene die ooit iets kon.
Bevrijd jezelf van deze last, laat jezelf zien zoals je nu bent. Naar het beste beeld dat je hebt van hoe je wilt zijn. Niet omdat iemand in je omgeving dat wilt, maar gewoon omdat jij dat zo wilt.
Je hoeft je nooit meer druk te maken, hoe een ander er tegenaan kijkt. Je bent steeds fris nieuw en authentiek. Jij bent jij en dat veranderd met de dag. Je mag je mening en ideeën steeds weer bijstellen. Dat moet ook, want leven is veranderen, leven is groeien. Laat je dus niet vastpinnen op één specifieke verschijningsvorm. Je mag steeds opnieuw veranderen aanpassen en groeien naar de nieuwe ideeën die je over je zelf hebt.
Geniet van de steeds nieuwe jij, geniet van de nieuwe ideeën en ontdekkingen maar blijf verbonden met die diepste jij die diepste kern die nooit veranderd. Je diepste kern die altijd verbonden is met het leven zelf, verbonden met het al, verbonden met de totale schepping.
Eef Lamers 10.5.2012