Hervinden
Staar verloren voor me uit,
de wereld heeft haar glans verloren.
Regen spettert op de ruit,
de wereld kan niet meer bekoren.
het weer, mistroostig grauw en grijs,
nog geen enkel blad is aan de bomen,
een kraai krast steeds weer dezelfde wijs
lijk tot niets meer echt te komen.
Ben van mezelf afgedreven,
wat kan mijn passie wekken?
Wil gedragen door het leven,
in stilte het Zelf herontdekken.
Verlangen naar fris en helder groen
genieten van de eerste zonnestralen,
hunkering naar die eerste zoen,
naar handen die in haren dwalen.
Kan steeds mezelf hervinden
overal en in elk moment
kan me met mijn lot verbinden
als het Zelf wordt herkent.
Laat me dan vrijuit drijven in ervaren,
aanvaard wat het leven me nu biedt,
al verglijden dagen, maanden, jaren,
mijn diepste kern verandert niet.
Eef Lamers 23.3.2015