Mijn Verhaal !!!!
Vanuit de diepte van je zijn welt een verlangen op, een verlangen naar werkelijk weten wie en wat je bent. Je hebt je in dit leven met zo ongelofelijk veel zaken geïdentificeerd, met je lichaam, je familie, je geschiedenis, je verhalen, je fantasieën, je identificeert je met van alles en nog wat, maar raakt daarmee nooit de kern van wat je werkelijk bent.
Je identificeert je met tijdelijke verschijningsvormen met ideeën over jezelf en de wereld. Je wilt graag ergens bij horen en identificeert jezelf met een club, een vereniging een pakketje ideeën of een religie. Maar er is in jou iets dat zich identificeert, iets dat zich wil verbinden.
De stilte is altijd de bron, de oorsprong van het geluid. Ieder gevoel elke gedachte vindt zijn oorsprong in de stille ruimte die jij bent.
Is het dan niet wenselijk dat je je richt op die stilte, op die stille ruimte om direct in aanraking te komen met het meest zuivere dat je in jezelf kunt ervaren?
Waarom zou je je richten op tijdelijke verschijningsvormen, op ideeën en gevoelens die op komen in jouw zijn?
Je mag. zo lang je wilt de ideeën en illusies van je geest najagen.
De kleine verhalenverteller in je hoofd, weet overal wel een draai aan te geven. Jij bent de held in je eigen verhaal of het slachtoffer, jij bent goed of fout, zwak of sterk, dom of slim…. en ga zo maar door. De verhalen verteller in je hoofd geeft geen werkelijkheid weer maar probeert, via de verhaaltjes het leven dragelijk te maken voor je.
Dat je daarmee volkomen van jezelf afdwaalt, volkomen het zicht verliest op wie en wat je nu werkelijk bent is voor de verhalenverteller in je hoofd geen probleem.
Dat het je geen vrede brengt of je een gevoel geeft van onvoorwaardelijk bemint te zijn, evenmin.
Toch is dat wat je werkelijk bent. Je wordt onvoorwaardelijk bemint, jij bent vrede en liefde, het is de kern van je wezen.
Het is dus niet iets dat buiten jezelf, in de wereld om je heen te vinden is, het is het wezen van jouw zijn. Jij bent vrede, jij bent liefde.
Het is volstrekt normaal dat je al opgroeiende in de ban raakt van de verhalen verteller. Hij maakt het leven en de “confrontaties” in het leven dragelijk. Hij weet iedere ervaring, ieder aanvaring, iedere ontmoeting en elk gevoel van tekort schieten of minder zijn om te zetten in een dragelijke variant. Natuurlijk is zij mooier dan ik ben, maar ik ben slimmer. Natuurlijk verdient hij meer dan ik maar ik heb een grotere auto, het is zeker zo dat zijn sociale status beter is, maar heb je die vrouw van hem wel eens gezien.
Doormiddel van dit soort verdraaiingen en manipulaties geeft de verhalenverteller je het idee dat de wereld dragelijk is. Je gaat geloven in de rol die je speelt, hetzij die van dader hetzij die van slachtoffer, het is deze verhalenverteller die de bankdirecteuren en de ceo`s van grote bedrijven ervan overtuigd dat zij echt recht hebben op die miljoenen salaris of die tonnen bonussen.
De verhalenverteller verzint er lustig op los, om de wereld dragelijker te maken en ons handelen te rechtvaardigen. Voor elke handeling tegen een mens of de wereld gericht heeft de “dader” een voor hem afdoende verklaring of rechtvaardiging waar hij/zij ook werkelijk van overtuigd is op dat moment.
Wordt het geen tijd dat we gaan inzien wie we werkelijk zijn, wat er werkelijk schuilgaat achter onze kleine ik. Onze grootsheid staat in de schaduw van onze kleine ik. De schreeuwer en aandachttrekker die steeds in het centrum van onze aandacht en ons bewustzijn is, toch, diep van binnen weten we dat we meer zijn, weten we dat we een groter doel hebben dan de kleine pleziertjes en de kleine overwinninkjes die wij zien als onze grootste prestaties.
We mogen eindelijk inzien dat de grootste prestatie van een mens het ontdekken van zijn ware aard is. Ontdekken wie je nu werkelijk bent, wie gaat er aan alle gedachten en alle gevoelens vooraf.
Wat is datgene in ons dat nooit veranderd, dat eeuwig is. Wij zijn vrede, wij zijn liefde, wij zijn compassie, waarom zouden we ons dan richten om tijdelijke verschijningsvormen en tijdelijke pleziertjes als de kern van ons zijn, dat wat we werkelijk zijn een onvoorwaardelijke en eeuwige voldoening geeft. Een ongeëvenaard gevoel van vrede en liefde, een gevoel dat alles goed is zoals het is, een gevoel dat jij goed bent zoals je bent.
Je mag dwalen, je mag geloven in je eigen onvolmaaktheid en in de onvolmaaktheid van de wereld, maar uiteindelijk zal je je ware aard en de ware aard van de wereld ontdekken en genieten van het fantastische spel dat wij hier op aarde spelen.
Eef Lamers 6.4.2015